De mijnbouwcultuur na het werk.
“Met heel mijn hart en ziel ben ik een mijnwerker. Het zijn de culturele waarden die het mijnbouwberoep tot iets speciaals maken. De mijnwerkersliedjes, de Barbara-feesten, de voetbalwedstrijden … dit alles vormde mijn leven.”
A. Us, ex-mijnwerker uit een Duits mijnbouwgebied vlakbij de Nederlandse grens.
Het leven in de mijnen was moeilijk, gevaarlijk en donker. De diensten waren lang. Alhoewel erg veel gepubliceerd is over het leven in de mijnen zelf, zijn er weinig publicatie over het leven buiten de mijn. Een mijnwerker was meer dan een arbeider met het roet op zijn gezicht en die het grootste gedeelte van de dag doorbracht in het donker. Hij is ook….
Deze aspecten worden heel vaak vergeten, vandaar deze pagina’s die het leven buiten de mijnen belicht.
Het leven buiten de mijnen was diepgeworteld door de culturele waarden van het mijnwerkersberoep. Het leven met het gevaar – dat ondergronds heerste bij de mijnwerkers -, de dagelijkse afzondering, de duisternis, de vuiligheid en nog veel meer, leidde tot een sterk gevoel van gemeenschap en kameraadschap onder de mijnwerkers. Deze eigen cultuur kwam voort uit het werken in de mijnen. Deze cultuur was enorm belangrijk ten tijde van de mijnen en zeker met een erfenis heden ten dage (Deutschlandfunk Kultur, 2007). Vanuit deze denkwijzen en normen en waarden kwamen mijnwerkersclubs, mijnwerkersvoetbalclubs, koren en fanfares voort, die vorm gaven aan de mijnbouwcultuur en het leven buiten de mijnen (Menschen im Bergbau, 2018).
Ontdek meer over gezinsleven, muziek, voetbal clubs en vrije tijd.
