Image Alt

Laat de dag beginnen

Meer weten wat de mijnwerkers deden voor aanvang van hun dienst.

De klok sloeg 5.30, het begin van een nieuwe dag voor elke mijnwerker!

De mijnwerkers stonden op en kleden zich aan, daarna verlieten zij het huis. Ze gebruikten trein of bus om naar de mijn te gaan.

Wanneer zij arriveerden op de mijn, gingen zij rechtstreeks naar het kleedlokaal. Hier hadden zij hun vaste routines, voordat zij ondergronds gingen.

Heb je ooit een grote kamer gezien met kroonluchters. Het kleedlokaal lijkt hier wel op! Behalve dan het glinsterende deel van de kroonluchter.

Het kleedlokaal was de ruimte waar de dag begon en ook eindigde. Alle dagelijkse activiteiten voor de dienst vonden hier plaats.

Kun je raden wat een mijnwerker de hele dag deed? Lees dan hier hoe de mijnwerkers de dag doorbrachten.

*

Zij kleden zich om van hun gewone kleren (links) naar hun mijnwerkers plunje (rechts)

Een belangrijk onderdeel van het dagelijkse werk in de mijn, was een goede voorbereiding voor de werkdag. Het werk ondergronds was gevaarlijk door bijvoorbeeld de stof en luchtvoorziening. Een goede uitrusting was daarom van groot belang. Tijd was geld, elke mijnwerker had daarom maar 5 minuten om zich om te kleden.

Alles op zijn tijd: inleveren van de penningen.

Vlak voordat de mijnwerkers zich omkleden, moeten zij hun penning op het penningenbord hangen. De penningen op het bord gaven aan dat de mijnwerkers ondergronds aan het werk was.
Elke penning had een nummer (mannummer), zo kon je zien wie er beneden aan het werk was. Aan de penning kon je ook zien welke steenkoolmijn het was.
Het was heel belangrijk om te weten wie ondergronds aan het werk was wanneer er een ongeluk gebeurd was. Men kon op deze manier achterhalen wie er in de mijn werkte.

coin board

Volgende stap: trek je werkkleding aan.

Eerder spraken wij over kroonluchters. Eigenlijk waren het de ‘kleerhangers’, die aan elke mijnwerker was toebedeeld. Alle mijnwerkers gebruikte dit systeem om hun kleren op te hangen. Zij konden letterlijk niet zonder te systeem.

Mijnwerkers garderobe
Er waren verschillende redenen voor deze hangende garderobe, dan de keuze voor een traditionele garderobe.
In het kleedlokaal maakten men vroeger elke dag de voer schoon. Het was dus voor de schoonmaakploeg eenvoudiger wanneer er niets op de vloer stond. Zij hoefden dus niets te verplaatsen om de vloer te dweilen. Anderzijds hadden de mijnwerkers . zo meer plaats om zich om te kleden en hun kleren op te bergen. Elke kleerhaak was zo ontworpen dat er een zeepbakje bij hoorde.

Ontdek het 3D model
Dit is de hangende kleerhaak voor elke mijnwerker. Het zeepbakje kun je bekijken bij nummer 1. Roteer en zoom in op het 3D model om alle onderdelen te bekijken.

3D-model gemaakt door Pincanny Poluan

De mijnbedrijven hadden regels wat betreft het correct ophangen van de kleding (linker foto). Elke mijnwerker was verplicht om de regels strikt na te leven, nadat ze hun werkkleding of gewone kleren hadden aangetrokken.
Eerst opende de mijnwerker het hangslot met hun sleutel (foto rechts), lieten de ketting met de hanger naar beneden zakken totdat deze bereikbaar was. Daarna hingen zij hun kleding aan de haak volgens de voorschriften.
Een mijnwerkerspak bestond uit een molton onderhemd, jas, niergordel, broek en een helm met een petlamp. De molton halsdoek diende vooral om het zweet op te vangen en werd ook gebruikt als een stofmasker.

Nu was het tijdstip aangebroken om het gereedschap op te halen.

Nadat de mijnwerker zijn werkkleding had aangetrokken moesten zij hun lamp en stofmasker ophalen, voordat zij in de lift stapten en ondergronds gingen.

Een hiervan was de lamp. Foto van de lampenkamer.

Een essentieel onderdeel van de uitrusting van een mijnwerker was zijn lamp. Ondergronds was het voortdurend donker. In de lampenkamer haalden zij de lamp op met hun mannummer.
Meer informatie op de pagina over de Mijnlamp

miners take lamp

*

Stofmasker
Daarna moesten ze hun stofmasker ophalen. Ondergronds was het erg stoffig door het boren naar steenkool. De gezondheid van de mijnwerkers liep voortdurend gevaar, omdat hij de stof inademden. De mijnwerker was verplicht om zijn stofmasker bij zich te hebben.
Echter het stofmasker vormde vaak een dilemma voor de mijnwerkers. Ze wisten dat het dragen van het masker belangrijk was. Echter was de temperatuur ondergronds vaak veel te hoog dat het heel oncomfortabel was en daarom hing het masker vaak gewoon om hun nek.
Meer over gezondheids- en veiligheidskwesties wordt uitgelegd op de pagina Gezondheid en veiligheid.

Ontdek 3D-model:
Bekijk het stofmasker van dichtbij door op de nummers van het 3D-model (links) te klikken en voor meer informatie over de onderdelen ervan.

3D-model gemaakt door Pincanny Poluan

Kunt u zich voorstellen dat u al deze procedures in slechts vijf minuten uitvoert? Elke mijnwerkers dag was inderdaad buitengewoon gestructureerd. Ze moesten alle procedures en regels volgen, die door het mijnbedrijf waren opgesteld. Wanneer de mijnwerkers de uitrusting opgehaald hadden stonden ze in de rij bij de lift om naar beneden te gaan en te beginnen met hun werk ondergronds.

Ontdek meer op de website van het Nederlands Mijnmuseum.

Hebt U vragen over het museum, deze website, over het project van de Universiteit van Maastricht of een andere vraag, stuur dan even een bericht.